Βιετάμπ, Ανρί

(Henri Vieuxtemps, Βερβιέ, Λιέγη 1820 – Μουσταφά, Αλγέρι 1881). Βέλγος συνθέτης και βιολονίστας. Ταλέντο με πρόωρη καλλιτεχνική ανάπτυξη (έπαιζε βιολί στα έξι του χρόνια), το 1828 είχε κιόλας επιβληθεί ως άριστος δεξιοτέχνης. Σε ηλικία 26 ετών, ύστερα από πολυάριθμες θριαμβευτικές περιοδείες στην Ευρώπη και στην Αμερική, διορίστηκε στην έδρα του βιολιού του Ωδείου της Πετρούπολης και πρώτο βιολί στην αυτοκρατορική ορχήστρα της ίδιας πόλης. Γύρισε στην πατρίδα του και ύστερα από διάφορα άλλα ταξίδια ξανάρχισε τη σταδιοδρομία του ως σολίστ –που είχε διακόψει το 1873 εξαιτίας μιας παράλυσης του αριστερού του χεριού– ενώ εξακολουθούσε να διατηρεί την έδρα του βιολιού στο Ωδείο των Βρυξελλών, όπου δίδασκε από το 1871. Οι συνθέσεις του αντανακλούσαν πιστά τις δεξιοτεχνικές του ικανότητες. Ρομαντικής ιδιοσυγκρασίας, πέτυχε να αναμείξει τολμηρές εμπειρίες τεχνικής με μια μουσική γλώσσα αρκετά πρωτότυπη, που πάντα τη χαρακτήριζε η αίσθηση της ισορροπίας. Μεταξύ των πολυάριθμων έργων του αναφέρουμε τα έξι κοντσέρτα για βιολί και ορχήστρα, τη Φαντασία-Καπρίτσιο έργο 11, τη Φαντασία απασιονάτα έργο 35 και τις Σπουδές.